Squadrons of Darkness
BRATERSTWO JEDNOŚĆ LOJALNOŚĆ
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Squadrons of Darkness Strona Główna
->
Legendy podania opowiastki
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
TAK
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz HTML w tym poście
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Licznik Krwawych dusz
----------------
Licznik odwiedzin
Imieniny
WAŻNE INFORMACJE
----------------
KATEGORIE GŁÓWNE
----------------
JAK DO NAS DOŁĄCZYĆ
Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!
Pytania i odpowiedzi
JAKIŚ PROBLEM NIEMA SPRAWY ZAWSZE KTOŚ POMOŻE
ANKIETY
TBLICA OGŁOSZEŃ
RÓŻNOŚCI
----------------
Humor, śmieszne opowiadania,ciekawostki
Internetowy bzik.....
twórczość własna :wiersze,orginalne formy ekspresji
Qultura: FILMY,KSIĄŻKI,MUZYKA
KOMPUTERY>SPRZĘT>GRY ON-Line
DIABELSKI GOŚCINIEC
----------------
TRUMNA
HISTORIA NASZEGO BRACTWA
Ktoś w chłodzie cicho szepcze....Wampir
KRONIKI WAMPIRÓW
JASKINIA WAMPIRÓW
Dziki ogród
Anioły i demony
----------------
Ogniu krocz za mną
Legendy podania opowiastki
Z archiwum W
TEATR WAMPIRÓW
----------------
Galeria
WOJNY>KAMPANIE>DYPLOMACJA
----------------
WOJNY-->MONITORING WALK--->POTYCZKI HEROSÓW WSPANIAŁE WALKI OSIĄGNIĘCIA GODNE PODZIWU
BITEFIGHT
----------------
Poprostu BITEFIGHT
NEWSY
SOJUSZ SQUADRONS of DARKNESS
----------------
POKÓJ LIDERA KLANU MATEEO
Generał Fanuel serwer 1
Generał jacojaca serwer 2
Generał Lord_Jaskol serwer 6
Generał leii serwer 7
Generał DARK_LADY serwer 16
Generał Sonja serwer 20 (wilczki)
Generał Darkness:) server 20 (wampirki)
POGADUCHY ON-LINE
----------------
chat
Hemoglobina
Wrzuć na luzzz luknij na komiks
----------------
Garfield
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>mateeo</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subBlack/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Sob 17:10, 15 Lip 2006<span class="gen"> </span> Temat postu: Legenda o Czarnym Wilku</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Była noc. Za oknem wiało straszliwie, a srebrny blask krągłego księżyca rozświetlał olbrzymie połacie białego śniegu. Las wyglądał strasznie – obumarłe drzewa i czerwone ślepia wygłodniałych zwierząt, którym, na samą myśl o mięsie trzymającym się moich kości, ciekła z pyska ślina, to jedyne, co przywitało mnie, gdym jechał w tę stronę. Zamarznięte jeziora i wszechobecna cisza były moimi jedynymi dotychczasowym towarzyszami podróży, aż do teraz. Od razu, gdym wyczuł, że kopyta konia mego w śniegu zapadać się przestały, tom wiedział, że w okolicy gdzieś ludzkie zabudowania być muszą. I zaiste były, w postaci trzech chat na krzyż i jednej karczemy. Szczęściem moim, karczma owa duża i gościnna była, gdyż niedaleko głównego traktu położona. Gdym wszedł i siadł przy palenisku, jadłem i winem mnie przywitano, co schlebiło mi trochę. Zaraz obok mnie kilku wieśniaków siadło, wśród nich jeden w futrze niedźwiedzim, które w świetle ogniska cienie głębokie na twarz jego rzucało. Powiódł człek ten wzrokiem po wszystkich nas, wokoło ognia siedzących i jął niestworzone rzeczy opowiadać. Wiele histo <br /> <br />ryi dziwak ten ze sobą do stron tych przyprowadził, wiele więcej pewnie wywiózł, gdyż ziemie te, od wieków nawiedzane przez różne dziwy były. Jednej z tych opowieści nie zapomnę nigdy, a było to tak … <br /> <br />Wiele lat temu, podczas zimy, podobnej do tej, gdy wiatr gnał po polach i lasach, a jedynymi wędrowcami na traktach były lisy i zające, kiedy ludzie siedzieli w domach jedynie, bydła jeno doglądając, a na noc ciemną drzwi belami wielkimi ryglując. We wsi Szeszupa rzecz się ta dziwna działa. Otóż zdarzyło się, że panna jakaś w okolicy zakochała się bez pamięci w uroczym i majętnym kawalerze. W jakiś czas potem wieść o ich zaręczynach obległa okolice, a następnie data ich przyszłego ślubu. W dzień ten spod domu przyszłej małżonki wyruszył orszak weselny ku Kościołowi jadący. Jednak, iż wieś daleka od niego położona była, weselnicy zatrzymali się w jednej karczemie, a tam, mąż przyszły ukochanej swojej oświadczył, że z obietnicy małżeństwa się wycofuje, a nim kobieta zdążyła choć słówko powiedzieć, jego już nie było, niknął gdzieś w lesie na koniu najętym jadący. Krewniacy ruszyli w pościg za nim, jednak ten, niby zmora, znikł gdzieś w gęstwinie… <br /> <br />Potem mówiono, że omamion był przez zielarkę jaką, która podobno w środku lasu zamieszkiwała. Jednak tej nikt nie widział, ani potem nie słyszał nic o niej. <br /> <br />Pogoń wróciła do karczmy, jednak straszny widok ich zastał. Oto kobieta młoda we krwi leży, samobój się zabiwszy, z upokorzenia i strasznego miłosnego zawodu. Wszyscy korząc głowy w ciszy trwali, gdy matka lekkomyślnego łodzianina krzyknęła w las donośnym głosem : <br />- Bodajżeś w dziką bestię się zmienił i wył, wył za taką sromotę ! <br />Podobno tak też się stało… chłopak stał się czarnym wilkiem, wilkiem-pokutnikiem, jak nazywali go potem miejscowi. Biała obroża u szyi i białe dwie łapy, jako ślubny kołnierzyk i rękawy, czarna, błyszcząca sierść natomiast – od ślubnego stroju. Ludzie, którzy go widzieli, wiedzieli o nim, czasem rzucili mu natek jakiś kąsek i żałowali go. Oszczędzali go nawet na łowach na wilki. <br /> <br />I wiele lat tak mijało, a wilk wciąż grasował po okolicy, między Szaszupą, a czasem i pod Kownem, ale zawsze w miejsce, gdzie ukochaną swoją poznał, powracał. Często go widywano, gdy stojąc na wzgórzu wył żałośnie ku księżycowi, jakby chcąc wszystkie żale swoje mu powierzyć. Nikt go z innymi wilkami nigdy nie widział, ani by komuś bydło zagryzał. Gdy przychodziło mu spotkać człowieka, ze strzelbą nawet, nie uciekał, jeno przysiadywał w bezpiecznej od niego odległości i zawodził straszliwie. <br /> <br />Aż zdarzyło się pewnego dnia marcowego, że ku wilkom wielka obława ruszyła. Wtedy to jeden z myśliwych, nie z tych stron pochodzący i nieznający wilka czarnego, zastrzelił go w bliskiej będąc odległości. Gdy do mieszkańców owej wioski wieść ta dotarła, celny myśliwy musiał się gorąco ze swego strzału tłumaczyć. <br />Jednak wilkowi życia już nic zwrócić nie mogło. Wpadł tedy ktoś na pomysł, by skórę onego wilka wyprawić i kościołowi podarować. Tak też uczuciowo i podobno do dziś ludzie odprawiają czasem modlitwę za czarnego … za wilka – pokutnika.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subBlack/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2002 phpBB Group
Regulamin
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj